Het land zucht en lijdt. Velen erkennen de ernstige gevolgen van klimaatverandering, zoals stijgende zeespiegels en extremere weersomstandigheden. Het verminderen van onze ecologische voetafdruk komt daardoor regelmatig op als kernthema in deze tijd. Landen willen hun negatieve impact op het milieu verminderen en helpen om de klimaatverandering tegen te gaan. Tegelijk beseffen ze dat duurzaamheid ook een motor kan zijn voor hun economische groei. Investeringen in nieuwe technologieën kunnen zakelijke kansen creëren en banen genereren.
Aarde als tijdelijk decor
Paulus schreef al ‘dat de hele schepping nog altijd als in barensweeën zucht en lijdt’ (Rom.8:22). Wie in deze wereld rondkijkt, ontdekt naast heftige regenbuien, turbulente orkanen en ander noodweer een ongekend lijden. Heel die misère maakt een mens ervan bewust dat Gods radicale ingrijpen nodig is om deze aardbol te verlossen.
Bij die verlossing is er vaak gedacht aan een vernietiging van de aarde. In dit perspectief werd er geen ruimte geboden aan de toekomstige verlossing van het fysieke. De schepping werd daardoor van God losgescheurd en alleen nog maar gezien als een tijdelijk decor. Die benadering zorgde er voor dat rijke landen kozen om de aarde uit te buiten. De aarde zou toch vergaan, dus waarom niet pakken wat er te pakken valt? In de maatschappij groeide de overtuiging dat dit een slechte manier was om met de aarde om te gaan.
Paulus sluit aan bij die kritische opmerkingen en spreekt over de toekomstige bevrijding en verheerlijking van de schepping (Rom.8:12-17). De schepping is het werk van Gods handen en ook de materie verdwijnt in Gods heilsplan niet uit beeld. De hemel betekent niet het einde van de aarde. We zien in de heilsgeschiedenis dat God een ongekende liefde voor deze schepping heeft en ze niet Godloos achterlaat of vernietigt.
God laat de aarde niet los
De schepping ziet smachtend uit naar haar ‘wedergeboorte’ (Rom.8:22). Ze ligt in barensweeën op het kraambed en niet in doodsstrijd op het sterfbed. Zoals zij door het failliet van Adam in het verderf werd getrokken, wordt zij door de triomf van Christus van alle dood en ellende bevrijd. Een voorproef daarvan zien we in de dienst van Christus. Zijn belofte is dat de zachtmoedigen het land zullen bezitten en Gods wil ook op aarde zal gebeuren. Uit de wonderen en tekenen blijkt dat God deze wereld niet loslaat. Het zijn deze fysieke tekenen die getuigen van de toekomende eeuw.
In de wereld waarin de apostelen dit verkondigden, lagen deze getuigenissen gevoelig. Voor velen was het fysieke slechts een ondergeschoven kindje. Waar het om draaide was het geestelijke en rationele. De ziel en het denken stonden in het centrum van het menselijke universum. Het optimale voor de toekomst was een geestziel, zonder lichaam.
Jezus’ gekruisigde lichaam is niet vergaan en vervangen door een ander nieuw lichaam.
Radicaal verzet het NT zich tegen deze gedachte door te getuigen van God die fysiek mens werd, fysiek aan het kruis stierf en fysiek uit de dood opstond. De opstanding getuigde wat God voor zijn schepping in gedachten had. Dood en lijden hadden niet het laatste woord over de aarde. De listen van de slang om de schepping om zeep te helpen, zouden niet plaatsvinden. Profeten verkondigden de hoop op een verheerlijkte nieuwe hemel en aarde.
Nieuw lichaam?
Wie de opstandingsverhalen doorleest, ontdekt dat deze verbonden zijn met het leven van
de Messias ervoor. Jezus eet een vis, is herkenbaar aan zijn wonden, wandelt mee met de Emmaüsgangers (van wie God de ogen vertroebelde), praat met Maria (die de tuinman ’s morgens in de graftuin vermoedt). Het getuigenis van de opstandingsverhalen is een getuigenis van continuïteit. Jezus’ gekruisigde lichaam is niet vergaan en vervangen door een ander nieuw lichaam. Tegelijk is het opstandingslichaam van een andere hoedanigheid dan het gekruisigde lichaam. Het opstandingslichaam is het gekruisigde lichaam, maar in een verheerlijkte toestand. In dat opzicht kenmerkt de opstanding zich vanaf het begin door continuïteit en discontinuïteit.
Vernieuwing dieper dan recycling
Dat is ook het kenmerk van Gods toekomstige vernieuwing. Vernieuwing is meer dan recycling, reanimatie, renovatie en tegelijk minder dan een totaalsloop. Het is een transformatie van het leven; een radicale verheerlijking vanuit het opstandingsleven. Dit staat in lijn met het profetische spreken over de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Na de oproep ‘Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde’ (Op.21:1), jubelt de profeet het uit: ‘Gods woonplaats is onder de mensen, Hij zal bij hen wonen. Zij zullen 
zijn volken zijn en God zelf zal als hun God bij hen zijn. Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbij’ (Op.21:3b-4). Naar dat ogenblik van de heerlijke ontvangst van Gods volledige aanwezigheid op deze planeet ziet de hele schepping halsreikend uit. Dan zullen de Vader, de Zoon en de Geest voor eeuwig een thuis op aarde vinden.
Dr. Raymond R. Hausoul promoveerde op het thema van de nieuwe hemel en aarde en publiceerde de boeken De nieuwe hemel en nieuwe aarde (2018) en Gods toekomst voor dieren (2019) hierover.
Meer inspiratie opdoen van de studiebijbel schrijvers? Abonneer je op ons magazine!
